Σήμερα είναι μια σημαντική μέρα. Ξεκινούν τα σχολεία. Το άγχος της προσαρμογής, η χαρά της συνάντησης, η ελπίδα του νέου ξεκινήματος, η αγωνία για το άγνωστο, η συγκίνηση ειδικά για τα πρωτάκια, η λύπη για το τέλος των διακοπών, ο φόβος για το ανοίκειο, η ντροπή για την ευαλωτότητα, ο θυμός για κάθε είδους παραβίαση, η περηφάνεια για αυτό που έχει ήδη κατακτηθεί και μεγαλώσει, η απόγνωση μπροστά στην γραφειοκρατική ακαμψία και τις χρονίζουσες ελλείψεις.
Πολλά συναισθήματα κι εναλλαγές. Δύσκολο να χωρέσουν όλα σε μια σάκα. Χρειάζεται χρόνος για να μπορέσει κανείς να επανα-συνδεθεί. Σταδιακά, να κάνει χώρο για νέες γνώσεις, σχέσεις κι εμπειρίες. Με εκκίνηση το χώρο του σχολείου, οι νέοι άνθρωποι καλλιεργούν τις κοινωνικές τους σχέσεις, αναπτύσσουν δεξιότητες κι αποκτούν γνώσεις, συνδέονται με την κοινότητά τους και χτίζουν την ταυτότητά τους.
Γι΄ αυτό το σχολείο είναι τόσο σημαντικό κι αναντικατάστατο, καθώς αποτελεί έναν τόπο που δυνητικά μπορεί να συμπεριλάβει όλα τα παιδιά. Είναι απαραίτητο λοιπόν να φροντίσουμε όλες και όλοι μας για ένα σχολείο ζωντανό, ανθρώπινο και εύψυχο.
Να το υποστηρίξουμε από τους ρόλους μας, είτε είμαστε γονείς, εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί ή απλά πολίτες. Να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά. Γιατί το σχολείο δίνει ζωή σε έναν τόπο. Γεμίζουν από παιδιά ξανά οι δρόμοι, οι πλατείες, οι γειτονιές και οι σχολικές αυλές.
Κάθε χρόνο, η πρώτη μέρα του σχολείου μας συνδέει με κάτι από το συνεχές της ανθρώπινης εμπειρίας και την τρυφερότητα αυτού του κόσμου.
Καλή σχολική χρονιά σε μικρούς και μεγάλους!
