How to pack when you have no idea where you are going? Now is a time for new attention to the ways in which old thinking sneaks in and the grammar in which old language sneaks in, hijacking any opening new shapes and forms…That is the art of this moment. The familiar might feel good, but in a changing world, the familiar is utterly unsafe. The unfamiliar may be incoherent, it may be confusing, but it is at least ALIVE.
Nora Bateson
Πώς να πακετάρει κανείς όταν δεν έχει ιδέα για το που πηγαίνει;
Έχοντας μπει ο Αύγουστος, οι περισσότεροι/ες ετοιμαζόμαστε για μικρές ή μεγαλύτερες καλοκαιρινές αποδράσεις. Ας δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να συντονιστούμε με αυτόν τον κόσμο που φαίνεται να αλλάζει -αμετάκλητα πλέον. Άραγε, πόσοι/ες από εμάς έχουμε αφήσει πίσω μας τις βεβαιότητες και τις βολές μας φέτος το καλοκαίρι; Η σημαντική συστημική ψυχοθεραπεύτρια Nora Bateson θέτει το επίκαιρο οντολογικό ερώτημα “άραγε, πώς πακετάρει κανείς όταν δεν έχει ιδέα για το που πηγαίνει;” και στην συνέχεια προτάσσει την ιδέα ότι τώρα είναι η στιγμή να επιστήσουμε την προσοχή μας στον τρόπο που η παληά σχολή σκέψης εισχωρεί ύπουλα στην ζωή μας,”κλέβοντας” τα νέα ανοίγματα σε όλους τους σχηματισμούς και τις μορφές τους, σε αυτή την καινούρια ρευστή πραγματικότητα που όλοι και όλες αντιμετωπίζουμε. Σε αυτό το πλαίσιο, το οικείο και το γνώριμο μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε καλά, όμως σε ένα κόσμο που αλλάζει, αυτό που συνηθίζαμε να κάνουμε εως τώρα μπορεί να μην είναι πλέον λειτουγικό ή ασφαλές. Το καινούριο μπορεί να είναι ανοίκειο, μπερδεμένο και ασαφές, αλλά τουλάχιστον είναι Ζωντανό στο παρόν και συνομιλεί με το σήμερα.
Αυτό το καλοκαίρι δεν είναι σαν τα άλλα. Μοιάζει με το προηγούμενο αν και διαφορετικό. Εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας και βιοπολιτικής κρίσης, έχουμε ήδη όλοι και όλες ζήσει μικρές και μεγάλες απώλειες, περιορισμούς, εγκλεισμούς, φόβους, διλήμματα και απαγορεύσεις. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε αυτό το καλοκαίρι στην μοναδικότητά του. Χωρίς συγκρίσεις με το εξιδανικευμένο “ελληνικό καλοκαίρι” ή το καλοκαίρι των παιδικών μας χρόνων και χωρίς να αγνοούμε τα υγειονομικά μέτρα που έχουν επιβληθεί, μπορούμε να βάλουμε στις ψυχικές αποσκευές μας –και σε ότι έχει δουλέψει ατομικά ο καθένας μας– αυτό που θα μας πάει καλύτερα εκεί που τελικά θα καταλήξουμε να βρεθούμε. Με τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Άλλωστε, κάποιες φορές, προκειμένου να κάνει κανείς μια βουτιά στα βαθειά, αρκεί μόνο να πάρει μια καλή ανάσα.
Καλό καλοκαίρι!
