Το παιδικό βιβλίο είναι ένας ολόκληρος κόσμος.
Τα βιβλία που διαβάσαμε παιδιά και οι ιστορίες που ακούσαμε όταν είμασταν μικροί-ες εσωτερικεύονται και μας ακολουθούν σε όλη μας την ζωή. Γίνονται μέρος της αφήγησης της ίδιας της ιστορίας της ζωής μας. Σαν μελωδία που μας συνοδεύει και μας φέρνει σε επαφή με τον εαυτό μας και τους άλλους. Οι λέξεις, οι εικόνες, οι ήρωες και ηρωίδες, τα φανταστικά πλάσματα και αντικείμενα του κόσμου αυτού εγγράφονται εντός, στον ψυχικό μας κόσμο, δημιουργώντας συνδέσεις και κοινές αναφορές με τους άλλους ανθρώπους. Ένας κόσμος που συστέλλεται και διαστέλλεται διαρκώς, πάλλεται ανάμεσα στις γενιές, στις χώρες και στους λαούς φτιάχνοντας γέφυρες ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Όταν διαβάζουμε μια ιστορία σε ένα μικρό παιδί, του-της ανοίγουμε ένα παράθυρο στον πλούτο της ανθρωπότητας. Με την ανάγνωση, η φωνή μας γίνεται μέρος της αφήγησης της δικής του-της εσωτερικής φωνής. Διασφαλίζουμε έτσι την συνέχεια και την σύνδεση ανάμεσά μας. Την ίδια στιγμή, τα παιδικά βιβλία -ειδικά τα εικονογραφημένα- αποτελούν αυτοτελή έργα τέχνης της ίδιας της ζωής, στην πιο απλή, πολύσημη και πυκνή εκδοχή της ψυχικής οικονομίας που χαρακτηρίζει τη μικρή φόρμα.
Οι ιστορίες και οι εικόνες των εικονογραφημένων παιδικών βιβλίων μπορεί να αξιοποιηθούν ως ψυχοεκπαιδευτικά εργαλεία με γονείς, εκπαιδευτικούς και φροντιστές παιδιών ή και ψυχοθεραπευτικά σε εφήβους και ενήλικες που αναζητούν την δική τους φωνή στον κόσμο. Η πολυαισθητηριακή εμπειρία της ανάγνωσης ενός εικονογραφημένου βιβλίου μπορεί τέλος να έχει μια μοναδική αυτοθεραπευτική επίδραση στον κάθε αναγνώστη που αναζητά νόημα σε έναν κόσμο ρευστό και διαρκώς μεταβαλλόμενο. Οι ιστορίες των ανθρώπων άλλωστε είναι το αντικείμενο της ψυχολογίας, ιστορίες που έρχονται από το παρελθόν, διαμορφώνουν το παρόν και προβάλλονται στο μέλλον.
Η ανάγκη για παιδικά βιβλία δεν είναι λοιπόν αποκλειστικά ανάγκη μόνο των παιδιών.
Αφορά σε όλους και όλες μας, όποια ηλικία κι αν έχει η ψυχή μας.
